Sukces dnia dzisiejszego

O ludziach, którzy nie potrafią rozmawiać.. było.
O ludziach, którzy udają normalnych.. było.

Nie wspomniałem dziś jak mi minęły zakupy.

Wyszedłem sobie z domu, na ulicę. Tam byli ludzie w koszulkach z krótkim rękawem i bluzach. Powitali mnie dziwnymi spojrzeniami.. Smutno mi, że koszulki bez rękawków nie są mile widziane w społeczeństwie. Ciemne okulary pozwoliły mi uniknąć przyglądania się pomarszczonym, mijającym mnie jednostkom. Odstałem swoje na przejściu, bo przecież połowa ludności z tej dziury pomyślała, że 11 rano to najlepszy czas na jazdę autem po mieście. Posłuchałem pieska sąsiadki, dzieciaków z sąsiedniego bloku, gamoni bez pracy i wykształcenia - tzn. tych chudych chłopaczków w ciasnych koszulkach
i krótkich spodenkach, którzy chodzą kołysząc się jak kobita w ciąży i zazwyczaj mają krzywe, dresiarskie nogi
w zdezelowanych adidasach od ruskich/chińczyka. Prawie nie było chmur, lekko wiało i nic się nie opaliłem. Kupiłem sobie bułeczki, groszek, soczek z marchewki i parę innych rzeczy, których nie da się skomponować w jedno danie. A potem dziękowałem wyższej sile determinującej nasz los za podarowanie mi kasy ekspresowej. Manewrując między masą ludzi, która nie mogła się zdecydować po której stronie alejki ma zamiar iść, wyczerpałem limit moich interakcji społecznych na ten tydzień. Zostało mi tylko cieszyć się wolnym dniem, w którym sąsiedzi nie obudzą mnie wiertarkami. Koniec.

***

Zwrócono mi dziś uwagę, że moimi czytelnikami są same panie.
Czy powinienem zrobić sekcję ''Jesteś piękna będąc sobą - schudnij.''?